Het nieuwe jaar is begonnen. Ik heb nog een stevig snoekenvirus te pakken dus de groenjassen moeten nog beducht zijn op mijn activiteiten.

De eerste vis dit jaar was een klein voorntje, want om de snoeken te pakken had ik wel aasvis nodig. De vriezer is weer voldoende gevuld met instant snoekaas, dus dat behoeft geen zorg. Deze eerste voorn leverde overigens wel meteen een mooi getekende snoek op aan de bijgelegde dood-aas hengel.

7 januari had ik een vrije dag, ter compensatie dat ik Nieuwjaarsdag had gewerkt. Er stond een behoorlijke wind, maar ja, vangdrang hè, er moest gevist worden. Ik ging naar Akersloot, alwaar ik een luwe stek vond achter een gebouw. Hier beleefde ik iets heel bijzonders; ik kreeg in 2 worpen 3 snoeken eraan… Hoe dat ging: ik wierp in en liet mijn dode voorn mooi door de wind meevoeren. Al snel verdween mijn dobber en ik draaide strak op een kleine snoek. Kort onder de kant werd deze snoek gegrepen door een aanmerkelijk groter exemplaar. Helaas liet deze na enkele tellen weer los en kon ik mijn van de schrik helemaal verlamde snoekje scheppen. Na het onthaken en terugzetten, wierp ik mijn nieuwe aasvisje op de plek in waar ik de snoek gevangen had en kreeg direct weer beet. Deze vis schoot los kort na de aanslag maar was niet de reus die ik zojuist had gelost. Best spannend!

Tijdens mijn omzwervingen met dood aas vond ik een stek met een aantal opmerkelijk grote snoeken. Ik ving hier in november kort na elkaar 2 dikke bakken, en nu kolkte het er weer. Ik loste tot 2 keer een zeer slimme vis die mijn aas wist los te peuteren van de takel. Dat moest anders. Ik besloot een paar dagen te voeren met sardinebrokjes. Goed plan, alleen vergeten op buienradar te kijken, want zaterdag morgen trof ik een nagenoeg dichtgevroren stek aan. Ik had uit voorzorg al nylon gemonteerd in plaats van gevlochten lijn, want die laatste vriest nogal snel vast op het ijs. De dobber ging in een windwak en dartelde lekker op de wind en de deining. na een uur koukleumen en 3 kolken op andere stukken van het water, begon de dobber ineens een stukje te varen. Er was interesse! Helaas, de vis voelde weerstand van de aan het ijs vastgevroren lijn en loste. Een nieuwe aasvis eraan en nog een poging. Na een kwartier was het weer bal. Nu verdween de dobber onder het ijs en werd het tijd om aan te slaan. Een massieve vis bolde onder het ijs en sloeg het aan splinters. Een spectaculaire dril tussen de schotsen eindigde in het schepnet. Een prachtvis van 87 cm was mijn deel.

Ja, ik heb weer eens tijd voor een stukje. Dat heeft een speciale reden: ik heb een reus gevangen.

Ik heb dit jaar al diverse record gebroken. Een baars van 42 cm, een winde van 58, een haring van 28 cm, een steur van 1,29. Die laatste dan wel in een visvijver, maar toch. 1 record staat al een tijd hoog op mijn lijstje, en dat is een snoek. Mijn record stamt van 27 mei 1989 en mat 100 cm. Gevangen aan een Mr.Twister in het Alkmaardermeer tijdens het baarzen aan een ultralicht spinhengeltje en 18/00 nylon. Het kostte me zowat een half uur om die vis binnen te krijgen.

Dit jaar doe ik mee aan de snoekwedstrijden van De Rijp, en dan moet je natuurlijk wel scoren. Ik heb daarom wat trucjes ontwikkeld, en 1 daarvan is om mijn takeltje op te bouwen uit componenten in plaats van een kant en klare montage. Voordeel is dat ik elke aasvis de takel kan optimaliseren door een korte of lange stinger-dreg, grote of klein dreg op de kop en al dan niet loodverzwaring, spinnerbladen en kralen in de opbouw. Net als forel en platvis is ook snoek een rover en nieuwsgierig.

Vorige week had ik na de snoekwedstrijd nog wat aasvisjes over en ging ik eens een paar stekjes langs om te kijken of er nog wat zwom. Bij een brug zag ik een grote kolk veroorzaakt door een jagende snoek. Ik kon niet veel zien, maar de omvang van de waterverplaatsing beloofde wat moois. Hier heb ik eerder al eens een vis van 89 cm gevangen, dus de kans op een grote vis is hier wel aanwezig.

Zondag morgen 11-11 ga ik aan het Stet wat haringstukjes voeren. Net als ik mijn dobber erbij wil leggen bedenk ik dat de visclub zijn snertwedstrijd heeft op dit water. Nou, dan ga ik eerst maar even naar 2 andere stekken. Om 10 uur hebben ze 2 rondes gevist en zijn ze aan de overkant en weg van de brug. Dan kom ik om die tijd wel terug.

Ik ga eerst naar mijn zeeltstek in Heiloo. Daar weet ik 3 mooie snoeken te zwemmen, en er zullen er vast nog meer zijn. Ik kan dan meteen wat aasvis vangen. Al na een kwartier heb ik beet en vang een leuke snoek van 61 cm aan een dood voorntje.

Ik heb voldoende aasvisjes gevangen en ga verder naar de stek bij de brug. Hier monteer ik een nieuw uitgewerkte takel (zie foto) en voorzie hem van een vers overleden voorntje. Ik werp de montage in en zorg dat deze met een behoorlijke plons het water raakt.

Ik zet de camera alvast klaar want ik heb er vertrouwen in. Niet onterecht, al snel gaat de dobber onder. Ik zoek een goede plek om de vis te kunnen drillen en sla aan. Een zware vis bonkt op de hengel alsof er telkens zakken zand op de lijn worden gegooid. Hevig kopschuddend baant de snoek zich een weg door het water. Met moeite hou ik haar weg bij de brugpijlers en weet dan al snel het net eronder te krijgen. De kopdreg zit in de scharnier van de bek, de stinger hangt er los naast. Ik zet de camera op zelfontspanner en start een serie foto’s. De snoek meet 101,5 cm en is dat nieuwe felbegeerde record. Ik geniet met volle teugen, stuur iedereen die ik ken een whatsappie en ben teleurgesteld in de matige respons. “Het is zondag morgen vroeg, figuur”, denk ik bij mezelf, tuurlijk krijg je geen reactie!

Ik ga om 10 uur naar het Stet, vang niks meer erbij maar krijg wel een uitnodiging voor de snert. Kijk dat zijn berichten. Ik sluit de visdag af met een supergevoel en in prima gezelschap.